[saih-promo2002] Tjen Folkets nyhetsbrev #3 – 2015
Tjen Folket
nyheter at tjen-folket.no
Sat Mar 7 14:39:33 CET 2015
--------------------------------------------------------------------------------
Dette nyhetsbrevet har bilder.
Hvis du ser bare tekst og ingen bilder, kan
du se bildeutgaven ved å følge denne lenken:
http://ymlp324.net/z5ZMwk
--------------------------------------------------------------------------------
Nyhetsbrev #3 – 2015
I dette utvida nyhetsbrevet vil vi dekke følgende saker:
Mange tyskarar vil ha revolusjon
Grunnkurs i MLM – oppdatering på arbeidet
Forbrytelse og kommunisme
مهاجرت و ستم نژادی به طبقه کارگر
Revolusjonen kommer ikke
Ny tysk MLM-organisasjon
نقد استراتژی سوسیالیستی فمینیستی
Nepalske maoister tar tilbake jord
Forsvaret kriger mot meninger
Marx, Engels, Marxisme
Revisjonisme er ikke nytt. I denne boka går Lenin blandt annet
gjennom de som prøver å tilpasse marxismen til å bli mer spiselig
for borgerskapet.
Til nettbutikken ( http://tjen-folket.no/sentralt/view/11247 )
Mange tyskarar vil ha revolusjon
Tjue prosent av tyskarane meinar at deira nåverande levestandard ikke
kan bli betre gjennom reformer og at berre ein revolusjon kan omforme
samfunnet.
Dette er konklusjonen i ein studie gjort av “Free university og
Berlin”. Den er gjengitt i avisa “Russia Today” (TD) den 24
februar. Dei skriv:
“Studien som har tittelen “Mot staten og kapitalen – til
revolusjon”, fokuserer på motstand mot kapitalismen, fascismen og
rasismen. Den har trekt den konklusjon at tyskarane er meir
venstreorienterte enn tidlegare antatt. Tjuefem år etter
Berlin-murens fall er den ideologiske kløfta mellom aust og vest i
Tyskland fortsatt sterk, og venstreidear får meir støtte i det
austlege Tyskland. I følge studien så anser 60% av tyskarane som bur
i aust at sosialismen er ein god ide. Det same talet i vest er 37%.”
Desse tala kjem fram i eit av verdas rikaste land, som i tillegg er
lokomotivet i det kapitalistiske EU. Men den viser oss at å jobbe for
kapitalismens fall ikkje treng å vere nokon utopisk ide, men eit
høgst dagsaktuell alternativ. La oss bruke desse tala.
Tjen Folket
03.03.2015
Grunnkurs i MLM – oppdatering på arbeidet
Aktivister i Tjen Folket er nå ferdig med å oversette femten
kapitler fra et indisk grunnkurs i MLM.
Sammen har aktivistene gått løs på dette grunnkurset som ligger ute
på nett flere steder, blant annet her. (
https://ajadhind.wordpress.com/marxism-leninism-maoism-basic-course/ )
Vi har snakket med Markus som er med og oversetter.
Kan du fortelle litt om arbeidet med oversettelsen?
- Vi er ikke profesjonelle oversettere, men det går greit. Vi tror
det blir et fullt brukbart resultat og er fornøyd med at vi snart er
halvveis på noen uker.
Hvorfor oversetter dere denne teksten?
- Denne teksten er et grunnkurs som visstnok er utarbeida av indiske
kommunister. Vi synes den gir en god innføring i
marxismen-leninismen-maoismen. Den brukes ikke bare til studier i
India, men også en rekke andre land. Dette er et utmerka redskap for
å få en innføring i den mest moderne revolusjonære teorien.
Gjennom hele teksten refereres det også til klassiske verker fra
Marx, Engels, Lenin, Stalin og Mao. Slik kan leserne også få tips
til slike tekster som bør oppsøkes.
Hittil har Tjen Folket lagt ut 11 kapitler, som dekker 1800-tallets
utvikling av marxismen, fra forutsetningene for at den kunne oppstå
til kampen for å etablere marxismen som arbeiderklassens teori for
frigjøring. Kapittel 11 avslutter med begynnelsen av det som skulle
bli leninismen i Russland.
De første 11 kapitlene
Grunnkurs i MLM – kapittel 1 og 2 (
http://tjen-folket.no/start/view/11792 )
Kapittel 3 – Sosioøkonomiske forutsetninger for marxismens fødsel
( http://tjen-folket.no/start/view/11794 )
Kapittel 4 – Marx og Engels unge år før de ble marxister (
http://tjen-folket.no/Sentralt/view/11797 )
Kapittel 5 – Marxismens tre kilder (
http://tjen-folket.no/Sentralt/view/11801 )
Kapittel 6 – Kjerna i marxistisk filosofi: Dialektisk og historiske
materialisme
Kapittel 7 – Kampen mot utopisk sosialisme og utviklingen av en
vitenskaplig sosialisme ( http://tjen-folket.no/Sentralt/view/11808 )
Kapittel 8 – Marxistisk politisk økonomi (
http://tjen-folket.no/Sentralt/view/11811 )
Kapittel 9 – Marxismen forenes med arbeiderklassen (
http://tjen-folket.no/Sentralt/view/11814 )
Kapittel 10 – Lærdommene fra Pariserkommunen (
http://tjen-folket.no/start/view/11817 )
Kapittel 11 – Marxismen sprer seg og opportunismen vokser fram (
http://tjen-folket.no/Sentralt/view/11820 )
Tjen Folket
26.02.2015
Forbrytelse og kommunisme
Hvordan bør kommunister forholde seg til forbrytelser?
Artikkelen er skrevet av en aktivist i Tjen Folket og utviklet gjennom
diskusjoner med kamerater.
Forbrytelse og straff under kapitalismen
I dagens kapitalistiske samfunn brukes politi for å beskytte eiendom
– og da først og fremst eiendommen til de rikeste. Politiets
fremste oppgave er å beskytte staten og det bestående. De vil
opprettholde ”lov og orden”, eller med andre ord sørge for at
ting fortsetter som før. Men kanskje mest slående med dagens politi
og justisvesen, er hvordan de med tvang og makt settes inn mot sosiale
problemer.
En svært stor andel av det som stemples som kriminalitet i dag, er
direkte knytta til rus, andre sjukdommer eller fattigdom. De fleste
som arresteres og straffes i dagens kapitalistiske land, er folk som
er glemt eller svikta av samfunnet. Blant disse er det flest folk fra
arbeiderklassen eller filleproletariatet – fra klasser som
undertrykkes i kapitalismen. Og fra minoriteter som opplever
marginalisering og diskriminering, mobbing og undertrykking.
Politiet settes i dag inn mot folk, som har problemer som i teorien
skulle vært løst av helsevesen og sosialtjenester. Det er ofte når
disse ”svikter” at folk havner i negative spiraler av rus og
kriminalitet. Dette er ikke tilfeldig ”svikt” fra enkeltpersoner
eller enkeltinstitusjoner, men en systemisk svikt. Det er kapitalismen
som sviker folk, for man er ikke viktig for systemet som menneske –
bare som produsent og forbruker.
Politi og rettsvesen har en svært tydelig klassekarakter.
Klassejustis og klassepurk er ikke fraser, men begreper som beskriver
faktiske forhold. Jo rikere du er, jo lettere slipper du unna. En
rekke problemer som kommer direkte fordi man opplever undertrykking,
blir straffa istedenfor å bli behandla.
På dette grunnlaget aksepterer ikke kommunister den borgerlige
justisen. Den er verken nøytral eller i folkets tjeneste – tvert om
er den undertrykkende og ødeleggende.
Rød justis
Betyr dette at det ikke kan finnes noen rød justis? Vil
arbeiderklassens herredømme bety at alle forbrytere bare behandles
som sjukdomstilfeller? Slik har det ikke vært hittil. I røde
områder og sosialistiske land har man hatt domstoler, lover og straff
for lovbrudd.
Der folkets geriljahær er aktiv i India, blir forbrytere stilt for
folkedomstoler. Også disse domstolene har en klassekarakter. Den
borgerlige klassejustisen settes på hodet. Alle undertrykte i
landsbyen der domstolen finner sted, alle kasteløse, fattigbønder og
deler av folket for øvrig, får si sin mening i rettssaker. Justisen
er hard mot jordeiere eller funksjonærer som har undertrykket folk
eller tjent på undertrykking. Voldtektsmenn og andre forbrytere får
også utmålt straff i slike domstoler. De verste fascistene og
forbryterne, politifolk, militære og paramilitære, utgjør legitime
mål for folkehæren. Slik er den røde justisen under folkekrigen.
I sosialistiske stater, som Sovjet og Kina, ble det oppretta et eget
rettsvesen, egne lover og domstoler. Også disse med en klassekarakter
– siden de var oppretta på grunnlag av den røde makta,
arbeiderklassen og de allierte klassene sin makt gjennom staten. Den
røde justisen brukte tvangsarbeid og fengsler – til og med
dødsstraff for grov kriminalitet.
Opprørsk hevn
Under revolusjonene i disse landa – som under frigjøringa fra
nazismen i Frankrike og andre europeiske land – tok mange folk hevn
over undertrykkere og voldsforbrytere. Mange folk hadde årevis, ja
hundreår, med oppdemmet sinne og hat. Fattigbønder i Russland og
Kina hadde levd i dyp nød og mistet familiemedlemmer i sult, mens de
rike jordeierne levde i overflod og luksus. I Europa hadde nazistene
drept millioner av mennesker. At folk gjør opprør og at dette ikke
tar pyntelig form som et teselskap var noe Mao visste godt, og han
nektet å fordømme fattigbønder som gjorde opprør og tok hevn over
grusomme jordeiere.
Den norske radikale gruppa Mot Dag trykte i 1933 en tekst om
forskjellen på herskernes hat og vold, og de undertryktes opprørske
vold. Der skriver de:
”Hat er hat, men det hat som den undertrykte føler, har en kvalitet
og berettigelse, personlig og historisk, som herrens hat og forakt mot
sin opprørske slave fullstendig savner.”
Og:
”Skal vi da si med Kristian Elster at enhver vold er like avskyelig
uansett hvem det er som utøver den, at den som ikke protesterer mot
den kommende revolusjon på grunn av dens uavvendelige redsler heller
ikke har noen rett til å protestere mot den terror som utøves i
Tyskland i dag. Eller skulle det kanskje være riktigere isteden å si
den enkle sannhet, at ganske som tsarismens barbari førte til
revolusjonens vold som en uavvendelig konsekvens, vil også
nasjonalsosialismens voldsherredømme med historisk nødvendighet
utløse en enda langt blodigere revolusjon og et enda langt
forferdeligere oppgjør.”
Terror – hvit, brun og rød (
https://marxists.org/norsk/reference/Mot%20Dag/terror.html )
Med andre ord mente Mot Dag, som Mao, at undertrykkernes reaksjonære
vold er noe helt annet enn de undertrykte sin revolusjonære vold,
både moralsk og historisk.
Diskusjon og overtalelse
Men den røde justisen i sosialistiske Kina brukte også metoden med
diskusjon og overtalelse. De drev ikke bare med straff, men la vekt
på å vise forbrytere hva galt de hadde gjort og gi dem muligheter
til å forbedre seg. Den nederlandske nettsida Massalijn skriver om en
amerikansk fange i Kina sine erfaringer fra dette:
”I 1951 var Allyn Rickett amerikansk student i det revolusjonære
Kina. Han var også spion. Sammen med sin kone Adele, ble han
arrestert og tilbrakte fire år i et kinesisk fengsel. Gradvis kom han
gjennom en prosess med kritikk og selvkritikk fram til at det han
gjorde var å spionere, og at det skadet det kinesiske folket.”
På nettsida til Massalijn kan man høre radiointervju med Allyn
Rickett fra 1995 der han snakker om sine erfaringer. (
http://massalijn.nl/new/prisoners-of-liberation/ )
I en bok om sine reiser i Kina på 70-tallet beskrev Johan Galtung
hvordan en trafikkulykke utvikla seg til et spontant kritikkmøte. En
sjåfør hadde brutt trafikkreglene, men i stedet for å gjøre en
anmeldelse av saken eller ty til vold så starta andre folk en
diskusjon med personen for å forklare hva han hadde gjort feil.
Altså kan man allerede innafor røde områder og i sosialistiske
land, behandle en rekke forbrytelser uten å straffe – men med
maoistiske metoder; med diskusjon og overtalelse, med kritikk og
sjølkritikk.
Revolusjon som fjerner kriminalitet
Allerede i denne første fasen av kommunismen (sosialismen) vil mye
kriminalitet rett og slett forsvinne. I Kina ble mafia og
narkokarteller knust totalt under den revolusjonære kampen. De
kinesiske triadene gikk ofte sammen med de borgerlige mot
kommunistene, og i Shanghai ble kommunister massakrert av denne
mafiaen. De røde oppløste resolutt slike organisasjoner når de tok
makta. I Kina ble det utbredte opiumsmisbruket så godt som fjerna i
ekspressfart etter at den røde folkerepublikken ble oppretta.
Overgangen fra en kapitalistisk penge- og vareøkonomi til et system
der folkets interesser er grunnlaget for økonomi og stat, minsker
mulighetene for raske penger gjennom kriminalitet. Og
kulturrevolusjonær kamp, massenes aktive kamp mot dårlige
byråkrater, er drepen for korrupsjonen. Slik ryddes selve grunnlaget
for mye av kriminaliteten vekk, og justis kan bli mindre relevant.
Forbrytelser i den klasseløse kommunismen
Et kommunistisk samfunn vil legge til rette for å løse sosiale
problemer med sosiale tiltak. Fattigdom løses med at alle arbeider og
at alle får dekka sine behov. Rus og psykiatri må løses med
behandling og med sterke menneskelige fellesskap. Et samfunn der det
er rom for alle, der samhold og solidaritet dyrkes, vil bøte på
mange slike problemer. Et system av folkekommuner, der alle er medlem
av en folkekommune og folkekommunen administrerer arbeid, utdanning,
allmennlegetjenester, sosiale tjenester og alt annet som kan løses
lokalt, legger opp til å løse konflikter med diskusjon og
overtalelse og gi folk en sterk tilhørighet.
I et samfunn uten penger eller privateiendom vil det være umulig å
samle svære kriminelle kapitaler. Hvordan skal man kunne drive
mafiavirksomhet uten pengeøkonomi? Den italienske mafiaen oppsto med
innføringa av kapitalistisk sitrusindustri på Sicilia. Kapitalismen
legger til rette for slike former for kriminalitet – ja i bunn og
grunn er hele økonomien basert på at noen raner til seg verdiene fra
andres arbeid. Kapitalismen gjør nesten alt til varer og dyrker kjøp
og salg. Pengene rår, og for å akkumulere må man spekulere. Og den
raskeste form for spekulasjon er å investere i svart økonomi, i dop,
underslag, korrupsjon og tyveri. Kommunismen derimot vil nærmest
umuliggjøre all slik kriminalitet. Det er vanskelig å se for seg
narkokarteller i et samfunn uten penger.
På denne bakgrunnen er det lett å se for seg svært lite
tradisjonell kriminalitet i kommunismen. Og konflikter, tvister og
strid lar seg allerede som regel løse av at folk diskuterer seg fram
til løsninger eller får hjelp av venner og naboer. Slik
konfliktløsning kan man dyrke i kommunismen. Men om folk skader andre
folk alvorlig, om man begår overgrep eller forbrytelser – da vil
likevel fellesskapet bli nødt til å hindre at det gjentar seg med de
nødvendige midlene. Ikke for hevn eller for straff, men for å
beskytte andre folk og fellesskapet som helhet.
Tjen Folket
26.02.2015
مهاجرت و ستم نژادی به طبقه کارگر
Oversettelse til farsi av kapittel 5 av Tjen Folkets program fra
bloggen Haghenan
Her kan du lese Tjen Folkets program. (
http://tjen-folket.no/sentralt/view/10422 )
اتحادیهی کمونیستی نروژ مترجم:
پویان.م
مهاجرت و ستم نژادی به طبقه کارگر
توضیح مترجم: متنی که در پیش روی خواننده
است، در واقع فصل پنجم از برنامهی
اتحادیهی کمونیستی
نروژ(مارکسیست-لنینیست-مائوئیست) و
منتشر شده به تاریخ 2008.09.28 است که به دلیل
اهمیت آن برای پناهندگان که جامعه فارسی
زبان نیز بخشی از آنرا تشکیل میدهد
ترجمه شده و در اختیار جنبش کمونیستی
قرار میگیرد. مباحث مطروحه هر چند در
مختصات جامعهی نروژ انگاشته شدهاند،
اما به سبب وجود دلایل مشترک برای
مهاجرت نیروی کار، در واقع میتواند به
صورت عمده برای سراسر جهانی که سیستم
سرمایهداری امپریالیستی در آن بر رأس
قدرت ستمگر و استثمار کننده است برای
تحلیل شرایط مورد استفاده قرار گیرد.
“در این اواخر تصوری غالب وجود داشت
مبنی بر اینکه انسانها به نژادهای پست
تر و برتر، بین رنگین و سفید پوستان
تقسیم شدهاند. گروه اول فاقد تمدن و
محکوم به فنا برای تبدیل شدن به مفعول
بهرهکشی، و دومیها حامل تمدن و دارای
حق بهرهکشی از اولیها هستند. این
افسانه باید به عنوان امری شکست خورده و
سپرده شده به زباله دان در نظر گرفته
شود.” (جوزف استالین) ایدهی اینکه
نژادهای انسانی دارای تفاوت در
ریشههای خود براساس ساختار اجتماعی و
اقتصادی متفاوت هستند و نه فقط بر اساس
تفاوتهای بیولوژیک، و بر بیگانه هراسی
و تبعیض دامن میزده حتی قبل از
کاپیتالیسم نیز موجودیت داشته، اما
راسیسم به عنوان یک ایدئولوژی خود را
برای نیروهای استعمارگر و
امپریالیستها به شدت مفید نشان داد.
ملیتها و مردم خود را در برابر یکدیگر
قرار میدهند و نیروی مبارزه آنها به
این ترتیب تضعیف میشود. هسته اصلی تفکر
راسیسم به طور قطعی اینگونه میگوید که
مردم دارای ارزشهای گوناگون بر اساس
اینکه از چه نژادی به جهان هستی پای
گذاردهاند متغیر است و تفکر مشابه
دیگری به صورت مسالمت آمیزتر وجود دارد
که میخواهد خود را حول بحثهای ژنتیکی
برای یک نژاد واحد متحد کند. راسیسم برای
بورژازی در جهت توجیه غارتگری
امپریالیستی از کشورهای فقیر برای
ایجاد انشقاق در بین کارگران سیاه و
سفید نقش مفیدی را ایفا میکند. راسیسم
در کشورهای امپریالیستی غربی در ارتباط
است با مردم کارگر برای اتصال با
بورژوازی خودی و به همین تعبیر مانعی
است بر سر راه مبارزهی طبقاتی.
5.1: امپریالیسم عامل راسیسم 5.1.1: فروپاشی
فاشیسم در جنگ جهانی دوم که موجب سر
برآوردن راسیسم عیان شد، مصائب بسیاری
برای از نو سرپا شدن آلمان و ژاپن داشت.
جنبشهای رهایی بخش آن دوران و در
کشورهای مستعمره، جنبش حقوق مدنی در
امریکا و مبارزات بر علیه رژیم آپارتاید
نژادی در افریقای جنوبی نمونههای خوبی
برای دستاوردهای جنبش ضد نژادپرستی
هستند و این به ما نشان میدهد که
مبارزه فعال خلق میتواند راسیسم را به
عقبگرد وادار کند. 5.1.2: اما راسیسم
نیازهای امپریالیسم را پوشش داده و بدین
روی به مراحل بعدی انتقال مییابد.
همچنین فرمهای ستمگرانهی دیگری یافت
میشوند که شاید در حقیقت راسیسم
نباشد، اما با آن تشابهات بسیاری دارند
– شووینیسم مبتنی است بر فرهنگ، مذهب،
ملیت، جنسیت و غیره، و امپریالیسم در
چنین تناقضاتی بازی کرده و نیز آنرا
تحریک میکند. نمونهی این راسیسم و
سیستمهای ستمگرانهی مربوطه را ما
میتوانیم امروزه در حکومت اسرائیل، در
مبارزهای که جنگ تمدنها در مناطق
اسلامی نام گرفته، و در حوزه شینگن یا
قلعه اروپا بیابیم.
5.2: راسیسم بخشی از جامعه طبقاتی است 5.2.1:
راسیسم عیان، در شرایط نامناسبی به سر
برده و علاوه بر آن شامل جرائم قضایی
محسوب میگردد و موجب مطرود شدن
گروههای افراطی کوچک راستگرا و نازیست
میشود، اما نژادپرستی همچنان از تبعات
در حال تداوم جامعه طبقاتی است. معنای
راسیسم حکومتی بدینگونه است که
پارلمان توقف پناهندگی را تصویب میکند
و دولتمداران، سیاست پناهندگی را محدود
میسازند. البته آزار و اذیت رنگین
پوستان به توسط پلیس نیز بخش مهمی از این
دست مسائل است. نژادپرستی حکومتی به
چنین اعمالی مشروعیت بخشیده و به تمامی
اشکال نژادپرستی فضا میدهد. 5.2.2: ما
همچنین شاهد نژادپرستی در زندگی
روزمرهی خویش هستیم. در ابتدا این
مسئله، یهودیها، سامیها و کولیها
را در بر میگرفت، اما در دوران کنونی
مردم از کشورهای خویش خصوصاً از جهان
سوم و نیز جهان دوم به اروپا گریخته و
آنها هستند که به صورت معمول مورد آزار و
اذیتهای نژادپرستانه ازقبیل ستم
زبانی، تحصیلات نامناسب، و انواع
گوناگون تبعیض در محیطهای کاری و مشکل
در جهت یافتن خانه قرار میگیرند. ستم
نژادپرستانه عموماً مهاجرین زن را مورد
هدف قرار میدهد، چرا که در این میان و
در عمل قانون هیچگاه به زنان مهاجر یک
استقلال حقوقی واقعی نمیدهد.
5.3: مهاجرت به طبقه کارگر 5.3.1: مهاجرت
نیروی کار و دیگر انواع مهاجرت ترکیب و
شرایط طبقهی کارگر در نروژ را تغییر
داده است. در دورههای گوناگون دهها
هزار تن از مردمان کشورهای فقیر به
عنوان نیروی کار ارزان برای سرمایه به
اینجا منتقل شدهاند. برخی دیگر به
عنوان نماد رنج و جنگی که امپریالیسم در
کشورهای فقیر برپا میدارد به اینجا
آمدهاند، عموم مهاجرین و پناهندگان در
پائینیترین لایههای طبقه کارگر با
حقوقهای پائین و شرایط زندگی نامناسب
بدینجا آمدهاند. 5.3.2: مهاجرت نیروی
کار به توسط سرمایه، به عنوان یک عامل
نفوذ در برابر شرایط رفاهی و دستمزدهایی
که طبقه کارگر در غرب به دست آورده مورد
استفاده قرار میگیرد. تمامی بخشها به
توسط نیروی کار از دیگر کشورها که
میتوانند با حقوق پائین در صنایع کار
کنند، پر شده است. نگرش کمونیستی در این
خصوص نه مبتنی بر کوبیدن مهاجرت نیروی
کار، که در واقع تلاش برای حفظ شرایط
زندگانیای است که طبقهی کارگر نروژی
از پیش تر داشته است میباشد و اگر این
مبارزه بنای پیروزی دارد، خود نیروی کار
مهاجر نیز میبایست بخش مهمی از آن
باشد. 5.3.3: در نروژ نیز به مانند دیگر
کشورهای اروپایی، یک لایه از طبقه کارگر
با نژادهای خارجی در حال رشد است.
نژادپرستی در جامعه نروژی، فقر، پائین
بودن تحصیلات و مشکلات زبانی مهمترین
دلائل برای پرداخت دستمزد کمتر و شرایط
کاری نامناسب برای اینها میباشد. این
لایه از جامعهی نروژ بزرگترین منفعت
در انقلاب کمونیستی در برابر
امپریالیسم را دارد و اساساً ماهیت
وجودی این لایه در ارتباط مستقیم با
غارتگری امپریالیسم از جهان سوم است و
در صورت عدم وجود چنین امری، هرگز این
لایه در نروژ به عنوان پناهنده یا نیروی
کار مهاجر نمیتوانست وجود داشته باشد
و اینها هستند که میتوانند استثمار و
ستم سیستم و نظام را بر تن خویش مستقیماً
احساس کنند.
Tjen Folket
22.02.2015
Revolusjonen kommer ikke
MLM knuser myten om at revolusjon plutselig kommer ut av en krise i
framtida og at folket bare kan plukke den som en moden frukt.
Å være revolusjonær er å lære av historien og se at herskerne
ikke gir makta fra seg frivillig. Kapitalismen må vekk for å fjerne
fattigdom, sult og miljøkrisa. Og vi er sikre på at kapitalistene
ikke vil akseptere dette og derfor må avsettes gjennom revolusjon.
Denne innsikten er gammel i arbeiderbevegelsen – det er mer enn 150
år siden Marx fikk gjennomslag for dette blant arbeiderklassens
fremste ledere. Siden dette har millioner av arbeidere i vår del av
verden, kjempet for revolusjon. Og arbeiderklassen i Europa har
deltatt i en lang rekke revolusjoner, revolusjonsforsøk og
revolusjonære kriger:
* Revolusjonene i 1848
* Pariserkommunen i 1871
* Tyskland 1919
* Den store klassekrigen i Finland 1919
* Ungarn 1919
* Frigjøringskrigen mot fascismen, i Frankrike, Italia, Norge osv.
* Folkekrigen i Jugoslavia mot fascismen i 2. verdenskrig.
* Folkekrigen i Albania mot fascismen i 2. verdenskrig.
* Borgerkrigen i Hellas 1944 til 1949
Det er lang rekke andre eksempler også. Arbeiderklassene i Europa har
grepet etter makta, ikke bare i det daglige og med fredelige midler
– men de har igjen og igjen kjempet og blødd for sosialismen.
Det fremste eksemplet i Europa er like fullt Oktoberrevolusjonen i
Russland 1917.
Tross alle disse konkrete eksemplene, har mange en svært abstrakt
forståelse for revolusjon. Ikke bare folk som ikke kaller seg
revolusjonære – også mange som skjønner hvorfor revolusjon er
nødvendig, klarer ikke å se det for seg. Eller de har forvridde
forestillinger om hvordan revolusjoner skjer og utvikler seg.
Et syn på revolusjon, baserer seg på en forestilling om
Oktoberrevolusjonen som et kortvarig kupp med støtte fra
arbeiderklassen. Folk med dette synet legger vekt på noen sider ved
den russiske revolusjonen:
* Russlands deltagelse i 1. verdenskrig tappet landet for ressurser
og utmagret folket.
* Den politiske ledelsen kunne ikke løse problemene.
* En ”megakrise”, krise på alle områder av samfunnet.
* Bolsjevikene grep makta i landets hovedstad i 1917 og etablerte seg
som landets ledelse som utbredte sin makt fra dette sentret.
Denne ”oktoberveien” står for mange i motsetning til Maos vei –
Langvarig folkekrig.
Men dette synet underslår viktige sider ved den russiske
revolusjonen:
* Folket grep etter makta først i 1905-revolusjonen, som ble brutalt
undertrykka av Tsar-staten.
* Det var en langvarig periode der arbeiderklassen bygde sine
maktorganer (sovjetene), kimen til en ny stat.
* Etter bolsjevikene oppretta sovjetregjeringen i 1917 fulgte fire
år med borgerkrig mellom Den røde hær og De hvite, som ble støtta
av over femten kapitalistiske land.
Gjennom en langvarig periode på over tjue år, bygget altså
arbeiderklassen og folket rød makt og etter hvert en rød hær for å
forsvare og utbre den røde makta. Heller enn å avkrefte Maos linje
for langvarig folkekrig, er oktoberrevolusjonen mer en bekreftelse på
denne:
* Den bekrefter nødvendigheten av både kommunistparti
(bolsjevikpartiet), frontorganisering av revolusjonære klasser
(sovjetene) og folkehæren (den røde hær).
* Den bekrefter det langvarige, det langtrukne i revolusjonen, som
ikke kan avgjøres i løpet av noen stormfulle dager eller uker, men
som må ta år og tiår.
* Den bekrefter det folkelige i revolusjonen, at folkets masser må
mobiliseres. Arbeiderklassen må lede an, men også aktivisere og
organisere andre klasser, som fattigbønder og intellektuelle.
* Den bekrefter at politikken avgjør, at den politiske linja må
være revolusjonær og handle om å gripe etter makta og at massene
må politiseres, aktiviseres og moraliseres av de revolusjonære.
Den kinesiske folkekrigen pågikk fra 20-tallet til 1949. Folkekrigen
på Fillippinene, ledet av MLM-partiet Filippinenes Kommunistiske
Parti (CPP), har nå pågått i over førti år. I et slikt perspektiv
blir den russiske revolusjonære krigen relativt kort.
Det er også en kjensgjerning at kommunistene i Kina og andre
halvføydale land stort sett har valgt en form for folkekrig der byene
omringes fra landsbygda, der den røde makta bygges i
jordbruksdistriktene, fjellene og junglene først – med et
strategisk mål om å innta storbyene og hovedstaden til slutt, siden
dette er fiendens sterkeste baser. Dette i motsetning til
bolsjevikene, som relativt raskt kunne gripe makta i de største
byene.
Videre kunne bolsjevikene bygge den røde hæren rett ut av
soldatrådene – rett ut av statens egen hær. De kunne organisere
fiendens soldater, bryte dem ut av hæren og gjøre disse til den nye
statens soldater. Dette i motsetning til å bygge opp en egen rød
folkehær mer eller mindre fra bunnen av.
Men disse ulikhetene er særtrekk ved den russiske revolusjonen. Det
har bare skjedd i Russland, og ikke seinere, at sosialistiske
revolusjoner har kunnet gjennomføres så raskt ved å gripe makta i
”sentrum” først og bygge folkehæren gjennom å underlegge seg
deler av fiendens hær gjennom soldatenes støtte.
Den russiske revolusjonen rystet herskerklassene, og i de snart hundre
årene som har gått etter 1917 har deres militære ledere bygget opp
enorm kompetanse på å slå ned opprør. Arbeiderklassen og
kommunistene har lært av den russiske veien, men vi er ikke de
eneste. Også herskerne har lært. I Afghanistan og Irak forsøker
NATO-generalene å praktisere noe av kunnskapen, slik de har gjort i
over hundre år. Peru, Nicaragua, El Salvador, Filippinene, Vietnam,
Korea, India – lista er lang over land der herskere praktiserer
strategier for å slå ned opprør.
På tross av dette ser vi at masser som fører folkekrig kan stå mot
undertrykking lenge. At tross problemer og tilbakeslag, kan man
utvikle folkekrig på de filippinske øyene, i Perus daler og
slumbyer, i Indias jungler og på Nepals høyfjellssletter. Vi ser
også at den langtrukne mobiliseringen av folket er mulig også i
Palestina og Kurdistan.
Det er altså mange muligheter. Men om vi skal gjøre revolusjon må
vi legge til grunn den langvarige mobiliseringa av massene og
etablering av rød makt – av kommunistpartiet, frontorganisering av
revolusjonære klasser og folkehæren. Vi må legge til grunn at det
tar tid å organisere massene, og at uten en revolusjonær
organisering av massene er revolusjon utenkelig.
Vi må legge til grunn de fellestrekkene alle vellykka revolusjoner
har hatt, ikke særtrekkene ved én enkelt revolusjon. De som ser for
seg at kapitalismen skal vikle seg inn i en megakrise – økonomisk,
sosialt og politisk – som legger til rette for masseopprør og en
rask maktovertagelse, der kommunistene kan gripe makta og lene seg på
vernepliktige soldater i den borgerlige hæren – disse legger til
grunn en sterkt forenkla versjon av sider ved den russiske
revolusjonen som var helt spesielle for denne.
Marxismen-leninismen-maoismen innebærer en militærpolitisk strategi
for arbeiderklassen – linja for langvarig folkekrig. Det er ikke å
bruke Kinas vei som blåkopi, men å trekke ut fellestrekk ved alle
vellykka revolusjoner leda av arbeiderklassen – og avvise den
seigliva myten om at revolusjonen er noe som kommer og ikke som
bygges, at revolusjonen er en plutselig omveltning der alt avgjøres
på noen få dager.
Tjen Folket
15.02.2015
Ny tysk MLM-organisasjon
Vi har mottatt stiftelseserklæringen fra en ny MLM-organisasjon i
Tyskland.
Erklæringen ligger på nettsidene deres på tysk, engelsk, spansk og
tyrkisk. (
http://jugendwiderstand.blogspot.de/2015/02/grundungserklarung-des-jugendwiderstand.html
)
Dear comrades,
we are glad to inform you about the foundation of the organization
Jugendwiderstand Berlin (Youth Resistance Berlin). After our first
successful congress full of proletarian optimism and full of thirst
for action we step forward to the challenges which young
revolutionaries in our city and in our country have to face.
We consider ourselves as a democratic-centralistic revolutionary youth
organization which fights against oppression and exploitation, against
the genocidal capitalism in its imperialist stadium, for the socialist
revolution in Germany on the way to a free future of communism and
which is led by the ideology of the international proletariat:
Marxism-Leninism-Maoism.
As a part of the international communist movement we are proletarian
internationalists and this means first of all, that we solidarize and
support peoples’ wars which are led by communist parties, national
liberation movements and rebellions by proletarians of all countries
and nations over the world. We want and we will contribute our part.
Our special task according to the character of our organization is, to
reach young people from the deepest and widest parts of the
proletariat and from other oppressed and exploited classes of Germany,
politisize, mobilize and organize them in the struggle for their
interests and against this system; further to develop and raise their
consciousness through praxis on the street, marxist eduaction,
revolutionary culture and proletarian discipline.
Youth – resist and fight! It's right to rebell!
Jugendwiderstand Berlin (MLM) February 2015
Tjen Folket
13.02.2015
نقد استراتژی سوسیالیستی فمینیستی
Oversettelse til farsi av Avantis kritikk av sosialistisk feministisk
strategi fra bloggen Haghenan
نویسنده: آوانتی
ترجمه: پویان.م
مقدمهای از مترجم: مقالهی پیشرو،
ترجمهای است از مقالهای تحت همین
عنوان از یک سلسله مبحث ارائه شده به
توسط رفیق آنوراجا گاندی(به اسم مستعار
آوانتی) در جزوهای تحت عنوان
“جهتگیری های فلسفی در جنبش
فمنیستی”. لازم به ذکر است که این ترجمه
در واقع از نسخهی نروژی آن به فارسی
برگردانده شده است که متن نروژی آن نیز
که به توسط اتحادیهی کمونیستی نروژ
منتشر شده در واقع ترجمهای است از همین
متن به زبان انگلیسی، و این بدان معناست
که ترجمهی پیش رو با تمام توان در واقع
میتواند دارای ایرادتی غیرارادی با
متن اصلی باشد، هر چند که کوشیدهام نه
به محتوا و نه به ساختار زبانی مقاله
صدمهای وارد گردد.
دربارهی نویسنده: آنوراجا گاندی(1954-2008)
یک کمونیست، نویسنده و نیز رهبر انقلابی
هندی و یکی از اعضای حزب کمونیست
هند-مائوئیست بود. وی همچنین در حوزهی
پروپاگاندا و شاخهی شهری این حزب فعال
بوده و از اعضای اولیهی حزب کمونیست
هند(مارکسیست-لنینیست) در ایالت
مهاراشترا نیز به حساب میآید. او به
توسط نشریات مارکسیستی نظریات خویش را
در خصوص “فمنیسم و مارکسیسم” منتشر
میکرد و منتقد ایدههای
مردسالارانهی به جا مانده در حزب بود.
او در جلب نظر چریکها به پتانسیل
تعاونی کارگری در حوزههایی مانند
تولید محصولات کشاورزی در جانداکارنایا
نقش برجستهای ایفا کرد.
جیوتی پونوانی نویسنده “خطر ناگزال”
در آگهی مرگ آنوراجا گاندی به عنوان یک
دوست قدیمی دوران دانشگاه از سالهای
دههی هفتاد میگوید مانموهان سینگ
“بزرگترین خطر درون کشور است” اما
دختری را به یاد دارم که همیشه خندان
بودم و آماده بود تا زندگی خود را از طرق
مختلف فدای تغییر در زندگی دیگران کند.
آنوراجا گاندی در یک خانوادهی کمونیست
چشم به جهان گشود، یعنی در جایی که پدر و
مادر ایشان به عنوان یک نسل قدیمیتر
کمونیست از اعضای حزب کمونیست هند بمبئی
بودند و تلاش نمودند تا از طرق مترقی
فرزندانی انقلابی تربیت بنمایند. در طول
دههی هفتاد انقلابی، یعنی در دوران
تغییرات بزرگ، آنوراجا به عضویت یک
سازمان کمونیستی دانشجویی درآمد، در
حینی که فضای سیاسی هند به دلیل
اوجگیری انقلاب فرهنگی در چین و نیز
جنبش ضد جنگ ویتنام و از همه مهمتر آغاز
جنبش ناگزالباری در خود هندوستان به شدت
انقلابی بود. در همین دوران او از طریق
عضویت در سازمان جوانان مترقی به جنبش
ناگزالباری که آتش جنگ خلق را در هند
برافروخته بود در تماس قرار گرفت و به
سال 1975 به عضویت سازمان انقلابی
“پلنگهای دلیت” در آمد.
او یکی از چهرههای سرشناس جنبش دفاع از
حقوق دموکراتیک و اتحادیههای کارگری
بود و در سال 1982 به دلیل رهنمودهای جنبش
“دلیت” بمبئی را به قصد ناگپور ترک کرد
و در همین دروه چندین بار بازداشت و به
توسط حکومت راهی زندانی گردید. از آن پس
وی زندگی مخفیانه و غیرعلنی را آغاز
کرده به رهبری جنبشهای زنان از درون
جزب کمونیست هند-مائوئیست پرداخته و تا
هنگام مرگ در به اصطلاح بزرگترین
دموکراسی جهان به دلیل فشارهای پلیسی و
امنیتی بر روی فعالین سیاسی به صورت
مخفیانه زندگی کرد. آنورجا گاندی در حال
آموزش سیاسی به یک قبیله مبتلا به به
بیماری مالاریا شده به تاریخ 12 آپریل 2008
جانباخت و تا آخرین لحظات زندگی از
مبارزه در مسیر تحقق انقلاب کمونیستی
دست برنداشت.
اگر ما نگاهی به درون مهمترین نکات
استراتژی فمینیستی بیاندازم، آنگاه
متوجه خواهیم گردید که ایشان تلاش
مینمایند تا ترکیبی از مارکسیسم و
فمینیسم رادیکال ارائه دهند و وزن
ویژهای بر ستم به زنان به عنوان
مهمترین رانش قدرت در درگیریهای
اجتماع قائل میشوند. بخش اعظم
نوشتههای ایشان در امریکا و نیز اروپا
یعنی در کشورهای توسعه یافتهی
سرمایهداری تولید گردیده است و تمامی
تحلیل آنها مبتنی است بر سرمایهداریِ
کشورهای خودشان. حتی درک ایشان از
مارکسیسم محدود است بر آموزههای
دیالکتیکی از اقتصاد سرمایهداری. یک
تندسی وجود دارد که تجربیات و ساختار
کشورهای سرمایهداری پیشرفته را به کل
جهان تعمیم میدهد. اما با این وجود ما
شاهد آن هستیم که در عصر کنونی ستم بر
زنان در نقاطی به مانند چین یا هند بسیار
جدیتر است.
همچنین نظرگاه مائوئیستی در خصوص
مسئلهی زنان در هند به پدرسالاری به
عنوان نهاد ستم بر زنان در تمامی نظامات
طبقاتی مینگرد. اما مائوئیسم به این
مسئله(پدرسالاری.م)به عنوان سیستمی جدا
با قوانین و رشد غیر وابسته در خود نگاه
نمیکند. مائوئیسم این چنین درک میکند
که پدرسالاری به عنوان یک پدیده که
فرمها و محتویات متفاوتی در جوامع
گوناگون به خود میگیرد؛ و نیز
پدرسالاری به توسط طبقات حاکم در راستای
منافع خودشان به کار گرفته شده و
میشود، پس بدین جهت هیچگونه دشمنیای
با پدرسالاری نمیتواند(از سوی
حاکمین.م) وجود داشته باشد. تمامی طبقات
حاکمه، از جمله امپریالیستها،
سرمایهداران و یا فئودال ها یا دستگاه
حکومتی که به توسط آنان اداره میگردد
دشمنان زنان هستند، چرا که ایشاناند
که خانوادهی پدرسالار، ستم بر زنان و
نیز ایدئولوژی پدرسالاری را نگاه داشته
و به سمت جلو سوق میدهند. چنین چیزی
میتواند حامیان زیادی از بین مردهای
عادی که به ایدههای پدرسالاری که ستم
را بر زنان روا میدارد، بیابد، اما
همچنان موقعیت بسیاری از این مردان
نمیتواند همچون موقعیت حاکمین قلمداد
شود.
فمینیستهای سوسیالیست جایگاه زنان را
در تولید اجتماعی زمانی تحت بررسی قرار
میدهند که آنها وزن زیادی قائل
میگردند بر امر بازتولید. سوالی بسیار
سخت که ما باید در برابر آن آرامش خود را
حفظ کنیم و آنهم اینکه چگونه ستم بر زنان
برای همیشه محو خواهد گردید آنهم بدون
اینکه خود زنان بر وسائل تولید و نیز
آنچه که تولید می کنند کنترل داشته
باشند؟ این تنها یک سوال اقتصادی نیست،
بلکه سوالی است در مورد قدرت و نیز سوالی
است سیاسی. هر چند این سوال میتواند
بهگونهای در ارتباط با تقسیم کار
جنسیتی رویت گردد، سوسیالیست
فمینیستها توجه بسیاری مبذول خواهند
داشت بر شرایط در خانوادههای
هتروسکسوال و ایدئولوژی پدرسالاری. در
سوی دیگر مارکسیسم بر نقش زنان در تولید
اجتماعی و نیز اینکه زنان به دلیل
محدودیت شرایط در بیرون(در اجتماع-م)
برای بازی کردن یک نقش مهم در آن و این
دلیلِ اساسیِ محکومیت زن گردید، توجه
مبذول داشت. پس بدین روی دغدغههای نظری
ما به درک این مسئله ارتباط دارد که
چگونه(نظم کهن-م) حاکمیت، زنان را مورد
ستم قرار داده و در تقسیم و سازماندهی
کار در ارتباط با ابزار تولیدی در هر
جامعه مورد استثمار قرار میدهد.
نُرمها و قوانین پدرسالاری به رشد
استثمار زنان و بازتولید ارزشهای
برآمده از نیروی آنان کمک مینماید.
فمینیستهای سوسیالیست، نظریه پردازی
همچون “فایر استون” را وقتی که تمامی
مباحث خویش را بر روی نقش زنان در امر
بازتولید ارائه داد مورد حمایت قرار
دادند و در ادامه به نقل از انگلس چنین
بیان میدارند "مطابق درک ماتریالیستی،
این(بازتولید.م) تعیین کنندهترین عامل
در هفتمین و آخرین مرحلهی تولید و
بازتولید حیات است. و این نیز دو وجه
دارد: ابتدا، تولید ضروریات، از جمله
غذا، لباس، مسکن و ابزار ضروری برای
تولید و ثانیاً تولید خود بشریت و تداوم
نسل. این سازمانیابی اجتماعی بشریت
خصوصاً در دوران معاصر، به توسط هر دو
شکل تولید صورت می پذیرد.(انگلس؛ مالکیت
خصوصی و منشأ حکومت). بر اساس چنین نقل
قولی که ایشان به عنوان یک امتیاز از
درون تحلیلهای مارکسیستی بیرون
کشیدهاند تنها یک وجه یعنی تولید دیده
شده و وجه دیگر، یعنی بازتولید نادیده
گرفته شده است. نقل قول انگلس جامعه را
به صورت عمومی چهارچوب بندی مینماید.
ماتریالیسم تاریخی و آگاهی ما از تاریخ
به خوبی روشن میکند که یک وجه
نمیتواند ایزوله گردد یا به نوعی به
تنهایی فهمیده شود بدون اینکه وجه
دیگر(بازتولید.م) نیز مورد توجه قرار
نگیرد. به واقع چنین است که زنان در طول
تاریخ و نیز در تولید اجتماعی نقش بزرگی
را ایفا نمودهاند، انکار این و نیز
مدعی شدن اینکه زنان در درجهی اول در
بازتولید نقش بازی کرده و بنابراین باید
بر بازتولید توجه داشت در حقیقت همان
پذیرش ایدئولوژی مردسالاری طبقات حاکم
است که میگوید نقش زنان در درجهی اول
به دنیا آوردن کودک و مراقبت از خانواده
است و دیگر هیچ.
اینچنین سوسیالیست فمنیستها اصطلاحات
زیربنا و روبنا را تحرف نموده و آنها را
بیمعنا مینمایند. “فایر استون”(و
سوسیالیست فمنیستهایی همچون هارتمن)
اظهار مینمایند که بازتولید بخشی از
زیربنای جامعه است و خارج از آن چنین
ادامه میدهند که تمامی شرایط اجتماعی
مرتبط است با امر بازتولید، از جمله
خانواده و دیگر روابط زن-مرد باید به
عنوان بخشی از این زیربنا بهشمار آید.
تمامی اقتصاد و شرایط بازتولیدی بخشی از
زیربنا بوده و این چنین، اصطلاح
“زیربنا” به طوری وسیع میشود که
تمامی معنای خود را باخته و بیش از این
نمیتواند ابزار تجزیه و تحلیل باشد.
تقسیم کار جنسیتی یک ابزار مناسب برای
تحلیل تعصبات پدرسالارانه در ساختار
اقتصادی از پیش تعیین شده است. اما
فمینیستهای سوسیالیست ادعایی این
چنینی را در پیش روی میگذارند که تمرکز
بر تقسیم کار جنسیتی مهمتر از مالکیت
شخصی میباشد و از این روی یک سردرگمی
در خصوص تاریخ و تحلیل ایجاد مینمایند.
اولین تقسیم کار بین زنان و مردان بوده
است و این به دلیل تفاوتهای بیولوژیک
رخ داد – برای مثال نقش زنان تولد کودک
است. اما این در درون خود به معنای
نابرابری میان آنها(زن و مرد-م) و تسلط یک
جنسیت بر دیگری نیست. معنای زنان برای
ادامهی حیات گروهی بسیار اهمیت داشته
است. جمعآوری غذا، کشف اینکه انسان
چگونه میتواند به کشت گیاهان بپردازد
و اهلی کردن حیوانات، اینها برای اینکه
گروههای انسانی بتوانند به حیات خود
ادامه داده و پیشرفت نمایند بسیار تعیین
کننده بوده است(لازم به ذکر است بر اساس
تقسیم کار جنسیتی وظیفهی مردان در
جوامع اولیه شکار بوده است-م). همزمان با
این امر، تقسیم کار به شیوهی دیگری
پیدایش یافت که مبتنی بر جنسیت افراد
نبود. اختراع ابزارهای جدید، پرورش
آگانهی حیوانات، سرامیک، فلزکاری،
تمام اینها و… به شکل گیری یک تقسیم کار
پیچیدهتر کمک کرد.
تمامی اینها باید در ارتباط با جامعه و
ساختار آن مورد بررسی قرار گیرد – رشد
قبیله، سازمانیابی اولاد، همکاری با/و
حمایت از دیگر گروها و کنترل بر ابزار
تولید که پیشرفت کردند. به نظر میآید
که با انباشت مازاد تولید و با جنگ و ستم
بر دیگر گروهها برای استفاده از نیروی
کار آنها، بیرون گذاشته شدن زنان از
تولید اجتماعی آغاز گردید. این منجر
بدان گردید که ابزار تولید و سود ناشی از
تولید در دستان رهبران اقوام و قبایل
متمرکز شده و از این نقطه، تسلط مردان
آغاز گردید، اما تسلط بر ابزار تولید
همچنان در اشکال اشتراکی، و یا در شکل
مالکیت شخصی رشد یافت و یا تمامی طبقات
یا یکی از آنها در جوامع گوناگون شکل
یافتند. ما باید جوامع ابتدایی را
متمایزاً و براساس اطلاعات در دسترس
مورد بررسی قرار دهیم، (در این راستا-م)
انگلس رشد اروپای غربی در دوران آنتیک
را مورد بررسی قرار داد و تحقیق در خصوص
رشد و توسعهی جامعه خودمان، بر عهدهی
خود ما میباشد. نهادینه کردن
مردسالاری تنها میتوانسته بعداً پدید
آمده باشد، و این دفاع
ایدئولوژیک(روبنا) که زنان میبایست از
درون مناسبات تولید اجتماعی به کناری
گذشته میشدند و درجهی اول
میتوانستند در روابط تک همسری در
بازتولید نقش ایفا نمایند، تنها
میتوانسته بعد از پدید آمدن جامعه
طبقاتی و حکومت پدید آمده باشد.
بدینجهت ما میتوانیم اظهار داریم که
تقسیم کار جنسیتی نمیتواند نابرابری
را تعریف را تعریف کند و ادعای اینکه
تقسیم کار بر اساس جنسیت به جای تقسیم
جامعه به طبقات همان دلیلی بر ستم به
زنان است، تنها یک شکل از دایرهی
استدلالهای غیر منطقی میباشد.
چنانچه ما نتوانیم مادیت و دلائیل
اجتماعی نابرابری را بیابیم، در
آنصورت مجبور به پذیرش این ادعا
خواهیم گردید که مردان دارای یک ذات
برای قدرت و تسلط هستند. چنین نقطه نظری
به زانو در آوردن خود است، زیرا که این
به معنای مرده به دنیا آمدن کلیت جنبش
زنان است و این چنین میباشد که برابری
زنان هیچگاه تحقق نخواهد یافت. وظیفه به
دنیا آوردن فرزند به خودی خود
نمیتواند ریشهی ستم باشد و چنانچه ما
پیشتر اظهار داشتیم این وظیفهای بوده
است مورد ستایش از سوی جوامع ابتدائی و
چنین چیزی باید رخ میداد و این
مسئلهای است که فمینیستهای رادیکال
و فمنیستهای سوسیالیست نمیتوانند
بدان عمق ببخشند.
فمنیستهای سوسیالیست اما در درون
حوزهی ایدئولوژی تحلیلهای دقیقی
برای مثال در خصوص اسطورههای زنانه
انجام دادهاند، ولی تاکید یکجانبه بر
ایدئولوژی و عوامل روانی، که برخی از
آنها خود را در دروناش گرفتار
کردهاند، باعث آن گردید که آنها
نتوانند جلوتر یعنی ساختار اقتصاد
اجتماعی(زیربنا) را که اساس ایدئولوژی و
روان هست را رویت کنند.
در زمینهی مسئلهی سازمانی،
فمنیستهای سوسیالیست ضمیمهی
فمنیستهای رادیکال و
آنارکوفمنیستها میباشند. آنها یک
استراتژی مشخص را در پیش روی داشته اما
این استراتژیای برای انقلاب
سوسیالیستی نیست. این دقیقاً یک
استراتژی رویزیونیستی بوده، چرا که در
خصوص مسئلهی چگونگی ورود به سوسیالیسم
برخوردی نمیکند. چنانچه آنها
میپندارند که حزب سوسیالیستی یا
کمونیستی نمیتواند بورژوازی انحصاری
مردان را تحت کنترل خویش درآورد، آنگاه
گروههای زنان این چنینی باید آنرا به
انجام برسانند. اما در برابر، آنها
فعالیت خود را محدود میسازند به
سازماندهی گروههای کوچک، سبک زندگی
آلترناتیو و خرده فرهنگها و نیز حرکت
عمومی حول مسائل ساده و این شکلی از یک
بینش اکونومیستی در پراتیک است. چنین
فعالیتهایی در خود برای سازماندهی
مردمی مستقل مفید است اما برای کنترل
کاپیتالیسم و رانش رهایی زنان ناکافی
میباشد. برای به سرانجام رساندن چنین
چیزی نیاز به یک کار سازمانی در مقیاس
بزرگ است برای مقابله با حکومت، سیستم
جاسوسی و نیز قدرت نظامی آن. فمنیستهای
سوسیالیست چنین مسئلهای را تماماً در
اختیار احزاب روزیونیستی یا کمونیستی
قرار دادهاند که خود نیز منتقد آنها
هستند. آنها با تمام وجود رفرمیست بوده و
خود را محدود کردهاند به سازماندهی و
تبلیغات در درون فضای سیستم حال حاضر.
بخش بزرگی از فمنیستهای رادیکال و
فمنیستهای سوسیالیست به درون مشاغل
طبقهی متوسطی بهخصوص در دانشگاه و
دانشکدهها کشیده شده که در اصطلاح
چنین بیانی به خود می گیرد؛
روشنفکریای که در درون تألیفات آنها
رخنه کرده و به این طریق توسط جنبشهای
تودهای ایزوله گشته است(نقل به
مضمون-م) و این در درون تئوری آنها نیز
بازتاب پیدا میکند. یک فمنیست
مارکسیست چنین مدعی شده که: “در طول
سالهای دههی هشتاد بسیاری از
فمنیستها دارای مشاغلی در دانشگاه و
دانشکدهها و یا نیز در چنین حوزههایی
بودند، هیچیک از آنها در درون فضای
آکادمیک طبقهی متوسط مستحیل نشدند،
اما آنها تحلیل طبقاتی ماتریالیستی
دیالکتیکی را نیز ترک گفتند…”
http://haghenan.blogspot.no/2015/02/blog-post.html
Tjen Folket
11.02.2015
Nepalske maoister tar tilbake jord
Det nye nepalske maoistpartiet som ble dannet i 2014 tar tilbake jord
fra kapitalistene.
Bildet er av Netra Bikram Chand (Biplab) som leder det andre store
utbryterpartiet fra det gamle maoistpartiet i Nepal.
Communist Party of Nepal (Maoist) ledet av Netra Bikram Chand tok
tirsdag tilbake jord som kommunistene først hadde tatt over under
folkekrigen (1996 til 2006) men ga fra seg gjennom fredsavtalen.
Landet var eid av Gloccha Group i Kohalpur i Banke-distriktet.
Dette kommer etter partiet sent i januar tok over store mengder
LPG-gass som brukes til matlaging. Gassen ble tatt fra et
gass-selskap. Det var mangel på gassen blant folk og prisene var
uvanlig høye etter at selskapet hadde holdt tilbake gassen for å
presse opp prisene. Partiet delte gassen gratis ut til fattigfolk.
CPN (Maoist) ledet av Netra Bikram Chand (kalt Biplab) brøyt i
desember ut av partiet CPN-Maoist ledet av Mohammed “Kiran”
Baidya. CPN-Maoist som Chand sitt parti brøyt ut av gikk for noen
dager siden inn for å gjenforenes med UCPN(m) som de i 2012 selv
brøyt ut av. UCPN(m) gikk i 2006 inn for fredsavtalen som innebar at
folkehæren ble integrert i den vanlige hæren, all parallell
administrasjon som folkedomstoler og folkeregjeringer ble avskaffet,
men også at monarkiet ble avskaffet. Fra 2008 til 2013 satt UCPN(m) i
regjering i den nye borgerlige republikken.
I 2015 oppsto det en grunnlovskrise, da en ny grunnlov skulle legges
fram innen 22. januar uten at parlamentarikerne kom i havn. De to
regjeringspartiene CPN-UML og Nepali Congress ville ha en grunnlov som
fjernet det føderalistiske systemet som ga minoriteter et visst
selvstyre. Selv om partiene har flertall, trenger en grunnlovsendring
2/3 flertall. UCPN(m) og en rekke partier som representerte
Madhesi-folket i Nepals lovgivende forsamling gikk mot regjeringa. De
kom ikke fram til noen løsning og UCPN(m), Kiran-ledede CPN-Maoist og
Madhesi-partier ledet generallstreiker og massive protester mot den
foreslåtte grunnloven. UCPN(m) og Madhesi-gruppene slåss i
parlamentet med regjeringspartiene. CPN Maoist ledet av Netra Bikram
Chand truet med å starte ny folkekrig om grunnloven ble fremlagt.
Dagen før utførte de også konfiskeringen av LPG-gassen. Det ble
ikke flertall for grunnloven og den lovgivende Forsamlingen sitter
ennå fast uten noen løsning.
Tjen Folket
09.02.2015
Forsvaret kriger mot meninger
100 personer arbeider i forsvaret for å påvirke våre – og det
afghanske folket – sine holdninger og oppfatninger.
Bildet viser et amerikansk militærhelikopter som slipper løpesedler
over Irak.
NATO definerer psyops (psykologiske operasjoner) slik: “Planlagte
psykologiske aktiviteter ved hjelp av kommunikasjon og andre
virkemidler rettet mot publikum for å påvirke oppfatninger,
holdninger og atferd, for å lettere oppnå politiske og militære
mål." Oversatt fra NATOs doktrine for psykologiske operasjoner
https://publicintelligence.net/nato-psyops/ (
https://publicintelligence.net/nato-psyops/ )
Norske medier melder nå at NATOs krig om folk sine meninger følges
opp av det norske militæret. Fra en NTB-melding siterer vi:
”Forsvaret satser sterkere på å vinne tillit og støtte i
befolkningen på sosiale medier og internett. I Afghanistan har norske
soldater forsøkt å vinne krigen ved hjelp av psykologisk
krigføring. – Informasjonskrigføring inngår i NATOs planer og
doktriner. Norge følger disse doktrinene, sier Forsvarets talsmann,
major Vegard Finberg, til Aftenposten. Storbritannia etablerer nå en
egen brigade på 1.500 soldater som skal bekjempe fienden uten å
løsne skudd.”
Og:
”– Vi kan ikke sammenligne oss med det britene gjør. Selv om det
norske forsvaret har folk som jobber med kommunikasjon på alle
områder og har stillinger i operative avdelinger med dette som
arbeidsområde, så er det i en helt annen målestokk, sier Finberg. I
overkant av 100 personer er ansatt i Forsvarets mediesenter,
Forsvarets avdelinger og Forsvarsdepartementet for å jobbe med
informasjonsarbeid. De kan alle bli involvert i det som kalles
«informasjonsoperasjoner». Etterretningsbataljonen organiserer
«psykologiske operasjoner». I Afghanistan har norske team i flere
år bidratt til psykologisk krigføring (psyops) for å påvirke
afghanere. Forsvarets Høgskole tilbyr også kurs innen dette feltet.
Lederen av mediegruppen ved utdanningsinstitusjonen, kommandørkaptein
Per Christian Gundersen, sier at psyops og informasjonsoperasjoner har
som mål å knekke viljen til videre kamp hos motstanderne og deres
støttespillere.”
Før folket gjør revolusjon og feier bort det borgerlige
statsapparatet vil vi ikke få full oversikt over hvilke ressurser de
har brukt og hvilke metoder de bruker. Overalt i NATO-landene driver
ikke bare militær, men også politi, myndigheter og
sikkerhetstjenester et utstrakt arbeid for å påvirke folk. Ikke bare
indirekte, men direkte og med klare politiske mål.
Dette er ikke noe nytt – propaganda har alltid vært en del av
krigføringen, og det samme gjelder fordekt propaganda. I dag kan
dette for eksempel få form av falske profiler på Facebook.
Tjen Folket
06.02.2015
© 2015 Tjen Folket – kommunistisk forbund
_____________________________
Meld ut / Oppdater e-postadresse: http://ymlp324.net/ugbeuwsjgsgmubeghhsggbewmus
Powered by YourMailingListProvider
-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://lists.copyleft.no/pipermail/saih-promo2002/attachments/20150307/a10042b7/attachment-0001.html>
More information about the Saih-promo2002
mailing list